Το υγρό ψυκτικό μέσο που χρησιμοποιήθηκε εκείνη την εποχή ήταν καθαρό νερό, αναμεμειγμένο με μια μικρή ποσότητα αλκοόλης ξύλου το πολύ για την αποφυγή παγώματος. Η κυκλοφορία του νερού ψύξης εξαρτάται πλήρως από το φυσικό φαινόμενο της μεταφοράς θερμότητας. Αφού το νερό ψύξης απορροφά θερμότητα από το κύλινδρο, ρέει φυσικά προς τα πάνω και εισέρχεται στο πάνω μέρος του ψυγείου. Μετά την ψύξη, το νερό ψύξης βυθίζεται φυσικά στο κάτω μέρος του ψυγείου και εισέρχεται στο κάτω μέρος του κυλίνδρου. Χρησιμοποιώντας αυτήν την αρχή του θερμοσίφωνου, η ψύξη είναι σχεδόν αδύνατη. Αλλά αμέσως μετά, προστέθηκαν αντλίες στο σύστημα ψύξης για να κάνουν το νερό ψύξης να ρέει πιο γρήγορα.

Οι φυγόκεντρες αντλίες χρησιμοποιούνται γενικά στο σύστημα ψύξης των σύγχρονων κινητήρων αυτοκινήτων. Η πιο λογική θέση για την αντλία είναι στο κάτω μέρος του συστήματος ψύξης, αλλά οι περισσότερες αντλίες βρίσκονται στη μέση του συστήματος ψύξης και μερικές βρίσκονται στην κορυφή του ο κινητήρας. Η αντλία νερού που είναι εγκατεστημένη στο πάνω μέρος του κινητήρα είναι επιρρεπής σε σπηλαίωση. Ανεξάρτητα από το πού βρίσκεται η αντλία, η ποσότητα του νερού είναι πολύ μεγάλη. Για παράδειγμα, μια αντλία νερού σε έναν κινητήρα V8 θα παράγει περίπου 750 λίτρα/ώρα νερό στο ρελαντί και περίπου 12.000 L/h σε υψηλή ταχύτητα.

Όσον αφορά τη διάρκεια ζωής, η μεγαλύτερη αλλαγή στο σχεδιασμό της αντλίας ήταν η εμφάνιση της κεραμικής στεγανοποίησης πριν από μερικά χρόνια. Σε σύγκριση με τις ελαστικές ή δερμάτινες σφραγίδες που χρησιμοποιήθηκαν προηγουμένως, οι κεραμικές σφραγίδες είναι πιο ανθεκτικές στη φθορά, αλλά είναι επίσης επιρρεπείς σε γρατσουνιές σκληρά σωματίδια στο νερό ψύξης. Αν και για να αποφευχθεί η αστοχία σφράγισης της αντλίας και οι συνεχείς βελτιώσεις του σχεδιασμού, αλλά μέχρι στιγμής δεν υπάρχει καμία εγγύηση ότι η τσιμούχα της αντλίας δεν είναι πρόβλημα. Μόλις υπάρξει διαρροή στη σφράγιση, η λίπανση της αντλίας το ρουλεμάν θα ξεπλυθεί.